>Geçen gün evdeki kitaplarımızı ayıkladık. Onları büyükçe bir kolinin içine doldurdum. Kolinin üzerine bir de not yazdım: “Sevgili komşularımız, bu kitaplardan istediklerinizi alabilirsiniz.”
Gelip geçerken kolideki kitapların sayısını kontrol ediyoruz. Kitap alınmış mı diye bakıyoruz. Ama yok, kimse dokunmamış belli. Önce sinirlendik. Küfür ettik. ‘Yahu nasıl olur bu millet hiç mi kitap okumaz’ dedik. Sonra baktık kitapların bir kısmı azalmış.
Ertesi sabah apartmandan çıkarken gördüğüm manzara ise şuydu:
Apartmanızın sevimli kedisi Goncagül, boş kutunun içinde oturuyor.
KabartmaTozu 
>Fikre bayıldım, çok güzel düşünmüşsünüz. Goncagül de şahane bir kedi!
>Ben de ilk kez Almanya'ya kitap fuarına gittiğimde görmüştüm. Hatta orda şöyle bir not daha vardı: "Bu kutuyu şu gün şu saatte kaldıracağım."